استاد آقایی:
«3ـ9ـ در جایی دیگر ناگهان کشف کرده‌اید که کتاب «صد در نثر»، «از مهمترین متون حقوقی و فقهی زرتشتی است». آقاجان! کجای کارید؟! نگرانم که نکند آقای شریعتی جنابعالی را منتر خزعبلات خود کرده باشد؟! واقعاً نمی‌دانید یا تجاهل می‌کنید که مهمترین متون حقوقی و فقهی کلاسیک زرتشتی، شایست ناشایست، ماتیکان هزاردادستان، زند فرگرد وندیداد و مانند آنها است؟! و نه صد در نثر فارسی؟!»
استاد عزیز!
یک. مگر در آغاز مجلات ملاحظه نفرمودید که: «مسئولیت محتوای مقالات، بر عهده ی نویسنده است»؟
نوشته ای که در آن آمده: «صد در نثر ـ از مهم ترین متون حقوقی و فقهی زرتشتی»، از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب گرفته شده در بالا لینک آن را گذاشته ام و هنوز این نوشته در همان سایت وجود دارد. در واقع جنابعالی باید ایراد را متوجه نویسنده ی آن مطلب می کردید نه من.
دو. همین سخنی که در آن سایت آمده، قابل دفاع است. نویسنده نگفته: «مهم ترین» بلکه گفته: «از مهم ترین» و کتاب های مهم، سنگ کیلو ندارد تا بتوان به آسانی کتاب های وزین تر را از کتاب های کم وزن تر تشخیص داد. ممکن است کتابی از یک جهت و از نظر یک شخص، وزین باشد اما از جهت دیگر و از نظر فردی دیگر وزین نباشد.
مثالی از خودمان: ممکن است یک نفر کافی را از مهم ترین کتاب های فقهی اسلامی معرفی کند؛ چون هم کهن است و هم احادیثش از اعتبار بالا برخوردارند و هم عین سخن معصوم(ع) است. اما شخصی دیگر توضیح المسائل مراجع تقلید فعلی را بداند؛ زیرا آخرین نظریات فقهی و آخرین دست آوردها را در اینها می توان یافت. حال شما نمی توانی دومی را هو کنی که چرا چنین می گوید؟!
سه. اگر بنای بر نقد علمی دارید نیازی به چنین عبارت هایی نبود: «ناگهان کشف کرده اید» و « آقاجان! کجای کارید؟! نگرانم که نکند آقای شریعتی جنابعالی را منتر خزعبلات خود کرده باشد؟!…»
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
